Կար-չկար , աշխարհում մի մեծ ու գեղեցիկ քար կար: Նրա մոտով հոսող առուն փայլելու աստիճան հղկել էր նրա կողքերը, որոնք փայլում էին արևի տակ: Բայց ժամանակի հետ առուն չորացավ, իսկ քարը շարունակում էր բլրակին պառկած մնալ: Նրա շուրջը լայնարձակ տարածություն էր բարձր խոտերի ու դաշտային վառ ծաղիկների համար:Վերևից շատ լավ երևում էր ներքևում անցնող սալարկված ճանապարհը, որի եզրին խճաքարերի ու գլաքարերի կույտն էր: Առանց ուրախ առվակի սովորական խոխոջյունի մենակ մնացած քարը սկսեց ավելի ու ավելի հաճախ նայել ներքև՝ ճանապարհին, որտեղ մշտական աշխուժություն էր տիրում: Մի անգամ նա այնքան տխուր էր, որ չդիմացավ ու բացականչեց.-Ամբողջ կյանքս հո միայնակ չեմ անցկացնելու: Խոտերից ու ծաղիկներից ի՞նչ օգուտ: Շատ ավելի խելամիտ է կողք կողքի ապրել իմ եղբայրակիցների հետ բանուկ ճանապարհի վրա, որտեղ կյանքը եռում է:
Այդ ասելով՝ նա շարժվեց իր վաղուցվա տեղից ու գլխապատառ գլորվեց ներքև, մինչև հայտնվեց ճանապարհին՝ նույնպիսի քարերի մոտ, ինչպիսին ինքն էր: Ով ասես, որ չէր անցնում ճանապարհով: Էլ սայլերի երկաթյա շրջանակներով անիվները, էլ ձիերի, կովերի, ոչխարների, այծերի սմբակները, էլ հեծյալների պճնազարդ երկարաճիտ կոշիկները, էլ մեխերով գամված գյուղացիների ամուր մաշիկները:Քարը ճանապարհին հրմշտոցի մեջ հայտնվեց, որտեղ նրան կոպտորեն մի կողմ էին շպրտում, տրորում էին, փշուր-փշուր էին անում, ցեխի շիթերն էին թափում վրան: Իսկ երբեմն էլ նա մինչև ականջները աղտոտվում էր կովի թրիքով:Ո՞ւր կորավ նրա երբեմնի գեղեցկությունը: Հիմա նա տխրությամբ նայում էր վեր՝ բլրակին, որի վրա մի ժամանակ խաղաղ պառկած էր ՝ շրջապատված ծաղիկների ու տարբեր խոտերի բուրմունքով: Նրան այլևս ոչինչ չէր մնում անելու, քան ապարդյուն երազել կորցրած հանգստությունը վերադարձնելու մասին: Իզուր չեն ասում. ,,Մեր ունեցածը չենք պահպանում, իսկ կորցնելուց հետո լաց ենք լինում,,:
Հեղինակ՝ Լեոնարդո դա Վինչի
Առաջադրանքներ
1.Գրի՛ր տրված բառերի բացատրությունը՝
հղկել-Հարթել
լայնարձակ-Լայն
սալարկված-հարթ քարերով պատված
պճնազարդ-զարդարուն
ամուր-դիմացկուն
մաշիկ-կոշիկ
աղտոտել-կեղտոտել
ապարդյուն-անօգուտ
2.Քո կարծիքով ո՞րն է այս առակի ասելիքը:
Որ պետք է ամեն ինչ շուտ անել։
3.Ինչպիսի մարդկանց է խորհրդանշում քարը:
Ինքը արաձ մտածելու նա գնաց միյուս քարերի մոտ, իսկ հետո զղջում էր։
4.Բացատրիր հետևյալ տողը՝ Մեր ունեցածը չենք պահպանում, իսկ կորցնելուց հետո լաց ենք լինում:
Մենք մեր ունեցածին ուշադրություն չենք դարձնում, որ կորցնում ենք սկսում ենք զխճալ։
5.Բացատրիր տրված համանունները(ձևով նույն են, իմաստով՝ տարբեր)՝
քանոն-Մաթեմատիկական գործիք, երժշտական գործիք
այր-տղամարդ, քարայր
աղա-հարուստ, աղալ
6.Հետևյալ դարձվածքների իմաստն արտահայտիր մեկ բառով:
Ջրի գին-շատ եժան
կրակի գին-շատ թանգ
անկողին ընկնել-հիվանդանալ
պոչը քաշել-վախենալ
ոտքերն ընկնել-աղաչել
աչքը ջուր կտրել-սպասել
7. Գրի՛ր տրված դարձվածքների հոմանիշ դարձվածքը:
Լեղաճաք լինել-պոչը քաշել
Արյունը գլխին խփել-Արյունը եղալ
Աչքը ջուր կտրել-Աչքը ճափին մնալ
Կյանքի թելը կտրվել-մահը վրա հասնել
Ոտքերն ընկնել-գլուխ ծռել