Վիլյամ Սարոյանի առակներ

Ես կադացել եմ Վիլյամ Սարոյանի <Նապաստակն ու առույծը>, <Երկու արաբների պատմությունը>, <Հյուսնի պատմությունը> առակները։Առաջին առակը մեզ սովորեցնում է, որ պետք չէ  նմավել ինչ որ մեկին, պետք է լիներ այնպիսին,ինչպիսին,որ կաս։Երկրորդը երկու եղբայրների մասին է,որոնցից մեկը խելացի էր,իսկ մյուսը հիմար։Հիմար եղբայրը այնքան մեծամիտ էր ու պարծենկոտ,որ քիչ էր մնում դրա պատճառով արջի բաժին դառնար։Բայց նա լավ դաս ստացավ և այլևս գործը չավարտած մեծ-մեծ չի խոսի։Երրորդ առակը մեզ սովորեցում է, որ պետք չէ ամեն հարցում հուսահատ լիներ, պետք է հավատալ ուժերին և գնալ առաջ։